Fotograf ślubny Radlin

Jak opisałabyś swój styl fotografowania?

Chyba najbliższe jest mi słowo „naturalność”. Lubię fotografię bez zadęcia, bez pozowania, ale za to pełną emocji. Nie chcę wkładać bohaterów moich zdjęć w ramy i reżyserować kadrów, staram się być czujnym obserwatorem ich świata. Zależy mi też na tym, żeby moje fotografie były ponadczasowe i pokazywały ludzi takimi, jakimi są.

W którym momencie zrozumiałaś, że fotografia jest tym co chcesz robić zawodowo?

Bardzo wcześnie. Miałam dwanaście, może trzynaście lat. To był pierwszy raz, kiedy złapałam za aparat i robiłam zdjęcia intencjonalnie, a nie tylko dlatego, że rodzice na wakacjach o to poprosili. Od razu poczułam, że to coś dla mnie. Najpierw zakochałam się w fotografii portretowej i nieustannie męczyłam swoje koleżanki. Kiedy zaczęłam naprawdę uczyć się fotografii to dużo frajdy sprawiał mi reportaż - było to wyjście poza moją strefę komfortu. Dzisiaj łączę te dwie dziedziny pracując w branży ślubnej i czuję, że wygrałam los na loterii mogąc robić to, co kocham.

Co Twoim zdaniem jest podstawą udanej współpracy pomiędzy Parą Młodą a fotografem?

Rozmowa. Rozmowy budują wzajemne zaufanie, przełamują lody, pozwalają poczuć się swobodnie. Staram się podchodzić do wszystkich Par Młodych z koleżeńskim nastawieniem, od razu proponuję przejście na „Ty” i próbuję wyciągnąć informacje - jak się poznali, jak wyglądały zaręczyny, co ich w życiu kręci (poza sobą nawzajem, oczywiście). Naprawdę miło jest spotykać w pracy ludzi, z którymi można się szczere polubić.

Byłabyś w stanie pokonać swoje lęki, słabości, aby otrzymać zdjęcie swoich marzeń?

Nie przepadam za wysokościami i głęboką wodą, ale jestem w stanie zacisnąć zęby, jeśli wiem, że efekt będzie tego wart. Zrobię wszystko, tak długo, jak mam pewność, że mój sprzęt jest bezpieczny, nie chciałabym zrzucić aparatów np. z wysięgnika wozu strażackiego (a robiłam już zdjęcia z takiej pozycji).